Η ύπαρξη αντισωμάτων είναι αναφαίρετο στοιχείο της άμυνας του οργανισμού απέναντι σε λοιμώξεις, και ταξινομείται στην επίκτητη ανοσία. Με τον δημόσιο λόγο να περιστρέφεται εδώ και καιρό γύρω από τον όρο “ανοσία της αγέλης” ή την ύπαρξη αντισωμάτων στον γενικό πληθυσμό για τον SARS-COV-2 , το άρθρο αυτό έχει σκοπό να επικεντρωθεί στην πρόσφατη ανακάλυψη ανθρώπινου αντισώματος με την ικανότητα να μπλοκάρει τη λοίμωξη από SARS-COV-2.
Στις 04/05/2020 δημοσιεύτηκε στο Nature Communications άρθρο σχετικά με την ανακάλυψη ενός μονοκλωνικού αντισώματος το οποίο in vitro (σε συνθήκες εργαστηρίου) εξουδετέρωνε τον SARS-COV και τον SARS-COV-2. Η ανακάλυψη αυτή (Wang, C. et al. A human monoclonal antibody blocking SARS-CoV-2 infection. Nat. Commun. 11, 2251 (2020).) πραγματοποιήθηκε όταν η εν λογω ερευνητική ομάδα, συνέκρινε τις πρωτεΐνες τις οποίες οι ιοι SARS-COV και SARS-COV-2 χρησιμοποιούν προκειμένου να εισχωρήσουν στα κύτταρα και στόχευσε μέρη (υπομονάδες) των πρωτεϊνών αυτών. Η γνώση που υπάρχει πάνω στον SARS-COV, τον ιό υπεύθυνο για την επιδημία του 2003, φάνηκε να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο μιας και οι πρωτεΐνες αυτές είναι όμοιες κατα 77,5% στους δύο ιούς.
Με την χρήση υβριδωμάτων, μιας συγκεκριμένης τεχνικής που παράγει μεγάλο αριθμό πανομοιότυπων αντισωμάτων (μονοκλωνικά), οι ερευνητές παρήγαγαν 51 διαφορετικά αντισώματα που στοχεύουν την S πρωτεΐνη του SARS-COV, ο ρόλος της οποίας αναφέρεται παραπάνω, εκ των οποίων τα 4 αντιδρούσαν και με την αντίστοιχη S πρωτεΐνη του SARS-COV-2 και ένα, το αντίσωμα 47D11, παρουσίασε δράση ενάντια στη λοίμωξη τοσο με SARS-COV οσο και με SARS-COV-2. Το αντίσωμα 47D11 μετασχηματίστηκε σε πλήρως ανθρώπινο και εξετάστηκε η αποτελεσματικότητα του σε καλλιέργεια κυττάρων μολυσμένα από τους δύο SARS ιούς.
Τα αποτελέσματα αυτής την in vitro δοκιμής έδειξαν ότι το αντίσωμα 47D11 μπορεί και προσδένεται τόσο στον SARS-COV όσο και στον SARS-COV-2 και τους εξουδετερώνει. Αυτό με βάση την μελέτη που δημοσίευσαν οι ερευνητές έχει πιθανή διαγνωστική αξία, μιας και θα μπορεί θεωρητικά να “εντοπίσει” τα ιικά σωματίδια του SARS-COV-2, και επίσης πιθανότατα θα μπορεί να αλλάξει την πορεία της λοίμωξης προς όφελος του ασθενούς εμποδίζοντας την περαιτέρω διασπορά και πολλαπλασιασμό του ιού εντός του ξενιστή ευοδώνοντας την κάθαρση από τον ιό ή ακόμη και να “θωρακίσει” κάποιον υγιή που έχει πιθανόν εκτεθεί. Η πιθανότητα χρήσης του λοιπόν για θεραπευτικούς σκοπούς είναι απολύτως υπαρκτή με βάση το δημοσιευμένο άρθρο. Εν τέλει όμως η αποτελεσματικότητα του αντισώματος αυτού μένει να εξεταστεί σε κλινικές μελέτες, εκτός του εργαστηριακού περιβάλλοντος.
