Άρθρα

Η ανακάλυψη ενός νέου μονοκλωνικού αντισώματος

Η ύπαρξη αντισωμάτων είναι αναφαίρετο στοιχείο της άμυνας του οργανισμού απέναντι σε λοιμώξεις, και ταξινομείται στην επίκτητη ανοσία. Με τον δημόσιο λόγο να περιστρέφεται εδώ και καιρό γύρω από τον όρο “ανοσία της αγέλης” ή την ύπαρξη αντισωμάτων στον γενικό πληθυσμό για τον SARS-COV-2 , το άρθρο αυτό έχει σκοπό να επικεντρωθεί στην πρόσφατη ανακάλυψη ανθρώπινου αντισώματος με την ικανότητα να μπλοκάρει τη λοίμωξη από SARS-COV-2.

Στις 04/05/2020 δημοσιεύτηκε στο Nature Communications άρθρο σχετικά με την ανακάλυψη ενός μονοκλωνικού αντισώματος το οποίο in vitro (σε συνθήκες εργαστηρίου) εξουδετέρωνε τον SARS-COV και τον SARS-COV-2. Η ανακάλυψη αυτή (Wang, C. et al. A human monoclonal antibody blocking SARS-CoV-2 infection. Nat. Commun. 11, 2251 (2020).) πραγματοποιήθηκε όταν η εν λογω ερευνητική ομάδα, συνέκρινε τις πρωτεΐνες τις οποίες οι ιοι SARS-COV και SARS-COV-2 χρησιμοποιούν προκειμένου να εισχωρήσουν στα κύτταρα και στόχευσε μέρη (υπομονάδες) των πρωτεϊνών αυτών. Η γνώση που υπάρχει πάνω στον SARS-COV, τον ιό υπεύθυνο για την επιδημία του 2003, φάνηκε να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο μιας και οι πρωτεΐνες αυτές είναι όμοιες κατα 77,5% στους δύο ιούς. 

Με την χρήση υβριδωμάτων, μιας συγκεκριμένης τεχνικής που παράγει μεγάλο αριθμό πανομοιότυπων αντισωμάτων (μονοκλωνικά), οι ερευνητές παρήγαγαν 51 διαφορετικά αντισώματα που στοχεύουν την S πρωτεΐνη του SARS-COV, ο ρόλος της οποίας αναφέρεται παραπάνω, εκ των οποίων τα 4 αντιδρούσαν και με την αντίστοιχη S πρωτεΐνη του SARS-COV-2 και ένα, το αντίσωμα 47D11, παρουσίασε δράση ενάντια στη λοίμωξη τοσο με SARS-COV οσο και με SARS-COV-2. Το αντίσωμα 47D11 μετασχηματίστηκε σε πλήρως ανθρώπινο και εξετάστηκε η αποτελεσματικότητα του σε καλλιέργεια κυττάρων μολυσμένα από τους δύο SARS ιούς. 

Τα αποτελέσματα αυτής την in vitro δοκιμής έδειξαν ότι το αντίσωμα 47D11 μπορεί και προσδένεται τόσο στον SARS-COV όσο και στον SARS-COV-2 και τους εξουδετερώνει. Αυτό με βάση την μελέτη που δημοσίευσαν οι ερευνητές έχει πιθανή διαγνωστική αξία, μιας και θα μπορεί θεωρητικά να “εντοπίσει” τα ιικά σωματίδια του SARS-COV-2, και επίσης πιθανότατα θα μπορεί να αλλάξει την πορεία της λοίμωξης προς όφελος του ασθενούς εμποδίζοντας την περαιτέρω διασπορά και πολλαπλασιασμό του ιού εντός του ξενιστή ευοδώνοντας την κάθαρση από τον ιό ή ακόμη και να “θωρακίσει” κάποιον υγιή που έχει πιθανόν εκτεθεί. Η πιθανότητα χρήσης του λοιπόν για θεραπευτικούς σκοπούς είναι απολύτως υπαρκτή με βάση το δημοσιευμένο άρθρο. Εν τέλει όμως η αποτελεσματικότητα του αντισώματος αυτού μένει να εξεταστεί σε κλινικές μελέτες, εκτός του εργαστηριακού περιβάλλοντος.

Roche - From “magic bullets” to new generation antibodies


Τι σημαίνουν τα διαγράμματα που βλέπουμε;

Με βάση τα νεότερα στοιχεία για τον SAR-CoV-2 υπολογίζεται πως κάθε άτομο που νοσεί είναι υπεύθυνο για τη μόλυνση 2-3 ακόμα ατόμων. Αυτή η μόλυνση θα συμβεί, πιο πιθανά, στο διάστημα 4-6 ημερών (έστω 5), όπου θα εμφανίζει έντονα συμπτώματα και το αρχικό άτομο θα είναι, συνεπώς, πιο μεταδοτικό. Άρα, ξεκινώντας τη μέρα μηδέν με ένα άτομο που νοσεί, σε 5 μέρες θα νοσούν 3 άτομα (το αρχικό και 2 ακόμα που θα έχει μολύνει). Μέσα στις επόμενες 5 μέρες, κάθε ένα από αυτά τα καινούργια άτομα θα μολύνει 2 ακόμα, οπότε θα νοσούν συνολικά 6 άτομα (αν υποθέσουμε ότι το άτομο 0 έχει πλέον αναρρώσει).

Ακολουθώντας τους ίδιους κανόνες μετά από 5 ακόμα μέρες θα έχουμε 12 άτομα που νοσούν. Μετά από 10 μέρες, 24 άτομα. Παρατηρούμε λοιπόν, ότι ο αριθμός των νοσούντων ακολουθεί εκθετική καμπύλη αύξησης με χρόνο διπλασιασμού τις 5 μέρες και R0=2 Στο τέλος ενός μήνα τα κρούσματα θα έχουν φτάσει στα 96.

Ο αριθμός των κρουσμάτων στο τέλος του δεύτερου μήνα ανέρχεται σε 6.144. Βλέπουμε λοιπόν, ότι μικρές και φαινομενικά ασήμαντες αλλαγές μέσα στον πρώτο μήνα, οδηγούν σε ραγδαία αύξηση μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι δύσκολο να προβλέψεις μια τέτοια εξέλιξη κοιτώντας την αρχική πορεία της επιδημίας. Η ίδια η φύση της εκθετικής καμπύλης την καθιστά δύσκολη στην κατανόηση. Αυτά τα νούμερα όμως δεν θα έπρεπε να είναι λόγος πανικού. Αφού μπορούμε να προβλέψουμε την πορεία της καμπύλης, μπορούμε να βρούμε και αποτελεσματικούς τρόπους να αλλάξουμε αυτή την πορεία. Να μειώσουμε το R, να «επιπεδώσουμε» την καμπύλη.

Παραθέτουμε εδώ, ένα παράδειγμα της μορφής που θα έπαιρνε η καμπύλη αν η επιδημία εξελισσόταν χωρίς αναχαιτιστικούς παράγοντες (μωβ καμπύλη).

Από αυτή την εικόνα, απορρέουν όλα τα δημοσιεύματα που θέλουν το μέσο για την επίλυση της κατάστασης ανάγκης να είναι το «Flatten the curve – Raise the line». Παρατηρούμε ότι η καμπύλη δεν ανεβαίνει επ’ αόριστον. Σε κάποιο σημείο γίνεται σταθερή και έπειτα ακολουθεί καθοδική πορεία. Αυτό συμβαίνει επειδή σε ένα πληθυσμό, μόλις μολυνθεί ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό, και δεδομένου ότι άτομα που αναρρώνουν δεν μπορούν να επαναπροσβληθούν, ο ιός δεν βρίσκει εύκολα αλλά άτομα να μολύνει. Καθίσταται έτσι αδύνατο κάθε άτομο που νοσεί να μολύνει 2 άτομα. Συνεπώς, το R μειώνεται, και η καμπύλη πέφτει (για περισσότερες πληροφορίες πάνω στα R και R0 μπορείτε να διαβάσετε το προηγούμενο άρθρο μας https://covidgr.net/2020/05/03/τι-ακριβώς-είναι-το-r0-και-γιατί-θέλουμε/) . Αυτή η πτώση αντιπροσωπεύει και την δράση της ανοσίας αγέλης, όπου η ανοσία που έχει δημιουργηθεί στην κοινότητα από τα άτομα που έχουν ήδη νοσήσει, προστατεύει την υπόλοιπη κοινότητα.

Στο ίδιο γράφημα παρατηρούμε ότι υπάρχει και μια διακεκομμένη γραμμή. Η γραμμή αυτή αντιπροσωπεύει τον αριθμό των κρουσμάτων που μπορεί να διαχειριστεί το σύστημα υγείας μας. Είναι εμφανές, ότι η ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων σε μικρό χρονικό διάστημα, οδηγεί την καμπύλη πολύ πιο ψηλά από την χωρητικότητα του συστήματος υγείας. Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε και σε αύξηση της θνητότητας. Για την αντιμετώπιση των βαριά ασθενών, χρειάζεται εισαγωγή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας για υποστήριξη του αναπνευστικού συστήματος το οποίο ανεπαρκεί. Χωρίς αυτή την παρέμβαση, οι πιθανότητες επιβίωσής τους μειώνονται δραματικά. Επειδή στις περισσότερες χώρες του κόσμου η χωρητικότητα σε κλίνες ΜΕΘ είναι περιορισμένη, πρωταρχικός στόχος είναι να γίνει αρκετά επίπεδη η καμπύλη ώστε να μην καλυφθούν όλες οι κλίνες ΜΕΘ. Αυτό θα εξασφάλιζε μικρότερη συμφόρηση του συστήματος υγείας, υποφερτό φόρτο εργασίας για τους υγειονομικούς υπαλλήλους, και αποφυγή των αποκαρδιωτικών καταστάσεων που θέλουν τους γιατρούς να επιλέγουν ποιος ασθενής αξίζει να διασωληνωθεί.

Πως, λοιπόν, θα γίνει επίπεδη η καμπύλη?

Μειώνοντας το R. Μπορούμε να θεωρήσουμε το R ως την κλίση της καμπύλης. Όσο μεγαλύτερο το R, τόσο πιο απότομα ανεβαίνει η καμπύλη και περισσότερα άτομα είναι άρρωστα στο ίδιο, μικρό χρονικό διάστημα. Αν αυτό συνέβαινε, θα κατέρρεε το σύστημα υγείας μας. Αν το R μειωνόταν, ακόμα και αν, σε βάθος χρόνου, μολυνόταν από τον ιό ο ίδιος αριθμός ατόμων, αυτό θα γινόταν σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οπότε το σύστημα υγείας θα μπορούσε να διαχειριστεί τον αριθμό των ασθενών ανά πάσα στιγμή (βλέπε πράσινο διάγραμμα). Έτσι, όλοι οι βαριά ασθενείς θα λάμβαναν την ιατρική φροντίδα που χρειάζονταν και η συνολική θνητότητα θα ήταν πολύ χαμηλότερη σε σύγκριση με το προηγούμενο σενάριο. Φυσικά, η ελπίδα είναι να μην χρειαστεί να νοσήσει τόσο μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ώστε να λειτουργήσει η ανοσία αγέλης, αλλά να δημιουργηθεί ένα εμβόλιο που θα δημιουργήσει ανοσία στην κοινότητα χωρίς να χρειαστεί να τεθούν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές με πραγματική μόλυνση με τον ιό.

Η στρατηγική μείωσης του R, λοιπόν, αποσκοπεί στο να κερδίσουμε χρόνο. Χρόνο για να βρούμε αποτελεσματική θεραπεία για να βοηθήσουμε όσους ασθενούν από τον ιό. Χρόνο για να δημιουργήσουμε εμβόλιο. Χρόνο για να «θωρακίσουμε» το σύστημα υγείας μας ώστε η περίθαλψη να είναι επαρκής, ακόμα και σε καταστάσεις έξαρσης μιας επιδημίας.

Πόσο επιβιώνει ο νέος κοροναϊός στις επιφάνειες και με ποιους τρόπους είναι δυνατή η μετάδοσή του;

Ο SARS-CoV-2 φαίνεται ότι παραμένει περισσότερες ώρες σε επιφάνειες που αποτελούνται από πλαστικό ή ανοξείδωτο ατσάλι σε σχέση με χάλκινες ή χάρτινες επιφάνειες. Συγκεκριμένα, σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine, οι ερευνητές κατάφεραν να απομονώσουν ζωντανά δείγματα του ιού μετά από 72 ώρες παραμονής του σε πλαστικά ή ατσάλινα υλικά. Παρολ’ αυτά, η ποσότητα του ιού που παρέμεινε ήταν σημαντικά ελαττωμένη. Παρόμοια ήταν τα αποτελέσματα και για τον SARS-CoV-1. Όσον αφορά στις άλλες επιφάνειες, δεν ανιχνεύτηκε βιώσιμο δείγμα ιού σε χάλκινη επιφάνεια μετά από 4 ώρες, ενώ για το χαρτί το χρονικό διάστημα που απαιτούνταν για την μη ανίχνευση βιώσιμου δείγματος ιού ήταν 8 ώρες. Τόσο o τίτλος του SARS-CoV-1 όσο και του SARS-CoV-2 φάνηκε να έχουν εκθετική μείωση μετά. [7]


Το κύριο διαγνωστικό εργαλείο: η RT-PCR

Όταν έρχεται λοιπόν η ώρα που ένας αθσενής κρίνεται ύποπτος για να έχει την Covid-19, πρέπει να γίνει μια εξέταση για να εξακριβωθεί. Εξηγήσαμε στο προηγούμενο άρθρο ότι λαμβάνει ένας γιατρός δείγμα από τον φάρρυγα του ασθενούς με ένα βαμβακοφόρο στυλεό (μπατονέτα), και το στέλνει στο εργαστήριο. Όταν φτάσει εκεί όμως, τι ακριβώς γίνεται; η RT-PCR.

Η λεγόμενη “αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης” (polymerase chain reaction), ή PCR για ευκολία, είναι η βασική εξέταση για την ανίχνευση της λοίμωξης από τον ιό SARS-CoV-2. Γίνεται στο εργαστήριο και στην ουσία είναι μια διαδικασία που ανιχνεύει το βασικό και χαρακτηριστικό συστατικό του ιού, το RNA. Το RNA είναι ο γενετικός κώδικας το ιου, ακριβώς όπως το DNA είναι του ανθρώπου, και για αυτό η ανεύρεση του σε δείγμα από ασθενείς επιβεβαιώνει με ακρίβεια την παρουσία του ιού. Πιο συγκεκριμένα, επειδή ο ιός αυτός έχει RNA, πρέπει να γίνει RT-PCR, δηλαδή μια συγκεκριμένη PCR που μετατρέπει πρώτα το RNA σε DNA. 

Ιστορικά αναφέρουμε ότι έγιναν μεγάλες προσπάθειες στην αρχή της πανδημίας για να χαρτογραφηθεί όλο το γενετικό υλικό του ιου, κατόρθωμα που μας επιτρέπει τώρα να τον ανιχνεύουμε με την RT-PCR στοχευμένα και με ακρίβεια. Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι τα λεγόμενα «αντιδραστήρια» που ακούμε συχνά, που δεν είναι τίποτα άλλο από έτοιμα υλικά που χρειάζεται η εξέταση για να γίνει, όπως το μόριο που ανιχνεύει το γενετικό υλικό του ιού.

Τα αποτελέσματα βγαίνουν σύντομα, από μερικές ώρες εώς και δύο μέρες μετά. Είναι γνωστό, αλλά σπάνιο, ότι μπορεί να βγουν και ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα, δηλαδή να βγει το τεστ αρνητικό ενώ ο ασθενής νοσεί. Για αυτό το τεστ μπορεί να επαναληφθεί, ίσως με δείγματα από διαφορετική ανατομική τοποθεσία, εάν κριθεί αναγκαίο από τους θεράποντες ιατρούς. Η πιθανότητες ένα δείγμα να βγει ψευδώς αρνητικό αυξάνονται με την υπερφόρτωση του συστήματος υγείας, και αυτό οφείλεται και σε τεχνικά προβλήματα αλλά και σε πιθανό ανθρώπινο λάθος. 

Συνεπώς, το τεστ αυτό είναι το βασικό διαγνωστικό εργαλείο που έχουμε για την ανίχνευση του ιού. Είναι το καταλληλότερο για την αναγνώριση των ασθενών που έχουν τον ιό μέσα τους, και μπορεί να ανιχνεύσει και τον ιο σε άτομα που ακόμα δεν έχουν εμφανίσει συμπτώματα. Δεν μπορεί όμως να διαπιστωθεί με την PCR αν κάποιος είχε περάσει την λοίμωξη αλλά τώρα είναι υγιής. Τον ρόλο αυτό αναλαμβάνουν να πληρώσουν τα τεστ Αντισωμάτων, που θα αναλυθούν στο επόμενο άρθρο για την διάγνωση.

Σύγκριση με την Γρίπη

Ομοιότητες με τον ιό της γρίπης

Οι ιοί  της γρίπης και ο νέος ιός SARS-CoV-2 που οδηγεί στη νόσο Covid-19 παρουσιάζουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Πιο αναλυτικά, και οι δύο ιοί οδηγούν σε νόσο του αναπνευστικού συστήματος προκαλώντας από ασυμπτωματική και ήπια λοίμωξη μέχρι σοβαρή, που μπορεί να οδηγήσει και στο θάνατο. Επιπλέον, αμφότεροι οι ιοί μεταδίδονται με την επαφή, τα σταγονίδια καθώς και με μολυσμένα υλικά και αντικείμενα. Συνεπώς, και στις δύο νόσους απαιτούνται τα ίδια μέτρα προστασίας της Δημόσιας Υγείας προκειμένου τα άτομα να προφυλαχθούν από τη μόλυνση. Επιπρόσθετα, όπως και με τη γρίπη, τα αντιικά φάρμακα, εάν είναι αποτελεσματικά, πιθανότατα θα πρέπει να ξεκινήσουν νωρίς στο στάδιο της μόλυνσης ή να χρησιμοποιηθούν προληπτικά. Τα αντιβιοτικά φάρμακα δεν δρουν στους ιούς αυτούς αλλά σε βακτηριακές λοιμώξεις. Ακόμη, τόσο στη γρίπη όσο και στη Covid-19, οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις και εκείνοι με ευάλωτο ανοσοποιητικό σύστημα φαίνεται πως κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν σοβαρή λοίμωξη. Τέλος, υπάρχουν κάποια δεδομένα που υποδηλώνουν ότι η διασπορά του SARS-CoV-2 θα περιοριστεί τους καλοκαιρινούς μήνες με την άνοδο της θερμοκρασίας, όπως συμβαίνει και με άλλους ιούς όπως στην περίπτωση του ιού της γρίπης. Ωστόσο, αυτό δεν έχει αποδειχθεί με σιγουριά και, παράλληλα, αυτό δεν αποκλείει τη πιθανότητα μόλυνσης κατά τη διάρκεια θερμότερων περιόδων.

Διαφορές από τον ιό της γρίπης

Αρχικά, η γρίπη και η Covid-19 οφείλονται σε διαφορετικούς ιούς. Συγκεκριμένα, υπάρχουν τέσσερις τύποι ιών γρίπης: Α, Β, Γ και Δ. Οι ιοί της γρίπης Α και Β μπορούν να προκαλέσουν εποχικές επιδημίες, ενώ οι ιοί τύπου Α είναι οι μόνοι ιοί γρίπης που είναι γνωστό ότι προκαλούν πανδημίες. Επίσης, οι λοιμώξεις τύπου Γ της γρίπης, γενικά, προκαλούν ήπια ασθένεια και δεν θεωρείται ότι πυροδοτούν επιδημίες ανθρώπινης γρίπης. Αντιθέτως, οι ιοί τύπου Δ επηρεάζουν, κυρίως, τα βοοειδή και δεν είναι γνωστό ότι μολύνουν ή προκαλούν ασθένεια στους ανθρώπους. Η νόσος Covid-19, από την άλλη, οφείλεται στον ιό Sars-CoV-2, ο οποίος φαίνεται να προήλθε από τα ζώα και κατάφερε να μολύνει τους ανθρώπους. Πρόκειται για ιό που ανήκει στην ομάδα των ανθρώπινων κορονοϊών. 

Αναφορικά με τα συμπτώματα, στην Covid-19 αυτά εμφανίζονται σταδιακά, ενώ στη γρίπη απότομα. Ακόμη, η δύσπνοια, που χαρακτηρίζει τη νέα νόσο, δεν είναι σύνηθες σύμπτωμα της εποχικής γρίπης αλλά παρουσιάζεται στη γρίπη όταν αυτή γίνεται προχωρημένη και σοβαρή.

Η ταχύτητα μετάδοσης είναι, επίσης, ένα σημαντικό σημείο διαφοράς μεταξύ των δύο ιών. Πιο αναλυτικά, από την έκθεση ενός ατόμου σε ένα παθογόνο μικροοργανισμό, μέχρι την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων από την έκθεση αυτή, απαιτείται μικρότερο χρονικό διάστημα στη γρίπη. Ακόμη, το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την έναρξη των συμπτωμάτων του πρώτου ασθενή με γρίπη μέχρι την έναρξη των συμπτωμάτων του δεύτερου είναι βραχύτερο. Αυτό το διάστημα για τον ιό SARS-CoV-2 εκτιμάται ότι είναι 5-6 ημέρες, ενώ για τον ιό της γρίπης, είναι 3 ημέρες.  Επομένως, η γρίπη φαίνεται πως εξαπλώνεται γρηγορότερα από την Covid-19.

Επίσης, o μέσος αριθμός των νέων λοιμώξεων που προκύπτουν από ένα μολυσμένο άτομο με SARS-CoV-2 θεωρείται ότι είναι μεταξύ 2 και 2,5, υψηλότερος από αυτόν της γρίπης. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις τόσο για τον ιό SARS- CoV-2 όσο και για τους ιούς της γρίπης εξαρτώνται από τον χώρο και τον χρόνο. Έτσι, η άμεση σύγκρισή τους καθίσταται δύσκολη.

Τα παιδιά, ακόμη, είναι σημαντικοί παράγοντες μετάδοσης του ιού της γρίπης στην κοινότητα. Για τον ιό SARS- CoV-2, τα αρχικά δεδομένα δείχνουν ότι τα παιδιά επηρεάζονται λιγότερο από τους ενήλικες και ότι τα ποσοστά σοβαρών περιστατικών στην ηλικιακή ομάδα 0-19 είναι χαμηλά. Στοιχεία από μελέτες στην Κίνα υποδεικνύουν ότι τα παιδιά μολύνονται από τους ενήλικες και όχι το αντίστροφο.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι το ποσοστό των ασθενών με σοβαρή κλινική εικόνα φαίνεται να είναι διαφορετικό. Για τον SARS- CoV-2, μέχρι σήμερα, τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι το 80% των λοιμώξεων είναι ήπιες ή ασυμπτωματικές, το 15% είναι σοβαρές και το 5% είναι κρίσιμες. Τα ποσοστά των σοβαρών και κρίσιμων λοιμώξεων φαίνεται πως θα είναι υψηλότερα από τα αντίστοιχα της γρίπης.

Ακόμη, στις ομάδες που κινδυνεύουν περισσότερο να νοσήσουν σοβαρά από λοίμωξη με γρίπη ανήκουν τα παιδιά και οι έγκυες. Σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα, τόσο οι έγκυες όσο και τα παιδιά δεν φαίνεται να  νοσούν σοβαρά από τον SARS-CoV-2. 

Όσο για τη θνητότητα,  αυτή φαίνεται να είναι υψηλότερη στην Covid-19 συγκριτικά με τη γρίπη, ειδικά την εποχική. Ενώ η πραγματική θνητότητα του SARS-CoV-2 θα πάρει αρκετό χρόνο για να γίνει πλήρως κατανοητή, τα δεδομένα που υπάρχουν μέχρι στιγμής, δείχνουν ότι ο δείκτης θνητότητας (αλλιώς case fatality rate – βλ. γλωσσάρι) είναι μεταξύ 3-4%. Για την απλή εποχική γρίπη, αυτή είναι συνήθως αρκετά κάτω από το 0,1%. 

Επιπρόσθετα, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα νέο ιό, κανείς δεν είχε αποκτήσει προηγούμενη ανοσία σε αυτόν, γεγονός που, θεωρητικά, σημαίνει ότι ολόκληρος ο ανθρώπινος πληθυσμός είναι δυνητικά ευαίσθητος στη μόλυνση Covid-19. Αντιθέτως, ο ιός της γρίπης είναι γνωστός και η μόλυνση από ένα στέλεχος αυτού μία χρονιά, προσφέρει στο άτομο κάποιου βαθμού ανοσία σε παρόμοια στελέχη του ιού της γρίπης για ένα ή περισσότερα έτη. Για παράδειγμα, αν κάποιο άτομο είχε νοσήσει από τον ιό γρίπης Α(Η1Ν1), αναμένεται να έχει κάποιου βαθμού ανοσία σε παρόμοια στελέχη του ιού της γρίπης Α που μπορεί να κυκλοφορήσουν την τρέχουσα περίοδο. Βέβαια, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα αντισώματα είναι, κατά κύριο λόγο, λιγότερο αποτελεσματικά και ο ιός της γρίπης “αλλάζει” τόσο συχνά, με αποτέλεσμα να μην επικρατεί κάθε χρόνο το ίδιο στέλεχος γρίπης. Ακόμη, ο βαθμός προστασίας εξαρτάται από την κατάσταση υγείας του κάθε ατόμου. Νέα, υγιή άτομα, με φυσιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα, προστατεύονται σε υψηλότερο βαθμό σε σχέση με άτομα με πιο εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Επιπλέον, σύμφωνα με μία μελέτη, οι πνευμονίες που προκαλούνται από τους ιούς της γρίπης και τον Sars-CoV-2 είναι διαφορετικές. Οι ασθενείς με πνευμονία γρίπης είναι, κυρίως, παιδιά και λιγότερο ενήλικες και άτομα της κοινότητας. Επίσης, τα άτομα αυτά προσβάλλονται την άνοιξη και το χειμώνα και στα συμπτώματά τους περιλαμβάνονται υψηλός πυρετός, βήχας, φαρυγγαλγία, μυαλγία κτλ. Αντιθέτως, στην πνευμονία από Covid-19, οι ασθενείς που προσβάλλονται είναι, κυρίως, άτομα ηλικίας 40-60 ετών και εμφανίζουν συμπτώματα όπως πυρετό, δυσκολία στην αναπνοή και ξηρό βήχα, ενώ δεν λείπει και η διάρροια σε ορισμένες περιπτώσεις. Επιπρόσθετα, οι δύο πνευμονίες εμφανίζουν, κατά κύριο λόγο, διαφορετικά εργαστηριακά ευρήματα και διαφορετικά ευρήματα στην αξονική τομογραφία.

Εν κατακλείδι, ενώ υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές ουσίες που βρίσκονται σήμερα σε κλινικές δοκιμές και περισσότερα από 20 εμβόλια που βρίσκονται σε εξέλιξη για τον SARS- CoV-2, δεν υπάρχουν, επί του παρόντος, άδειες για εμβόλια και θεραπευτικά προϊόντα. Αντίθετα, στη γρίπη είναι διαθέσιμα τόσο φάρμακα όσο και εμβόλια, ενώ το εμβόλιο κατά της γρίπης δεν είναι αποτελεσματικό έναντι του ιού SARS-CoV-2.

Σύγκριση με το Κοινό Κρυολόγημα

Ο ιός του κοινού κρυολογήματος είναι διαφορετικός από εκείνους της γρίπης και της Covid-19. Πρόκειται, συγκεκριμένα, για έναν ρινοϊό. Επίσης, επειδή οι τρεις αυτές ασθένειες προσβάλλουν το αναπνευστικό σύστημα, παρουσιάζουν παρόμοια συμπτώματα, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να τις διακρίνουμε στηριζόμενοι μόνο σε αυτά.

Γενικά, η γρίπη και η Covid-19 είναι χειρότερες κλινικά από το κοινό κρυολόγημα, το οποίο χαρακτηρίζεται ως ηπιότερο και με συμπτώματα που είναι λιγότερο έντονα. Τα άτομα με κοινό κρυολόγημα, δηλαδή, είναι πιο πιθανό να έχουν ρινική συμφόρηση ή ρινική καταρροή, ενώ συμπτώματα όπως ο πυρετός, οι κρυάδες και οι πόνοι εμφανίζονται σπάνια ή και καθόλου συγκριτικά με τις άλλες δύο νόσους. Επιπλέον, η δυσκολία στην αναπνοή που παρατηρείται στη νόσο Covid-19 δεν εμφανίζεται στην απλή εποχική γρίπη και σε ένα απλό κρυολόγημα. Τέλος, ένα απλό κρυολόγημα δεν οδηγεί, γενικά, σε σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως πνευμονία, βακτηριακές λοιμώξεις ή νοσηλεία, σε αντίθεση με τη γρίπη και τον SARS-CoV-2 που μπορούν να προκαλέσουν σημαντικές επιπλοκές όταν εξελιχθούν.

Γλωσσάρι

Ανοσία: Η ικανότητα ενός οργανισμού να αμύνεται με τη βοήθεια του ανοσοποιητικού του συστήματος, ενάντια σε κάποιον εξωτερικό βλαπτικό παράγοντα (βακτήρια, ιούς, μύκητες) και να μην υφίσταται τις συνέπειές του.

Ανοσία αγέλης: Όταν αρκετοί άνθρωποι αποκτούν ανοσία απέναντι σε μία μεταδοτική ασθένεια, είτε μετά από εμβολιασμό τους είτε μετά από μόλυνση και ανάρρωσή τους, προστατεύονται και τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας από την ασθένεια και δημιουργείται η λεγόμενη “ανοσία αγέλης” .

Αριθμός αναπαραγωγής = Ro:  (βλ. Ρυθμός ανάπτυξης επιδημίας)

Γονιδίωμα: Το σύνολο του γενετικού υλικού ενός οργανισμού. 

Διαφορική διάγνωση: Διαγνωστική διαδικασία κατα την οποία, αριθμούνται όλες οι πιθανές νόσοι που μπορεί να προκαλούν τα συγκεκριμένα συμπτώματα , αξιολογούνται από την περισσότερο πιθανή νόσο στην λιγότερο πιθανή, αποκλείοντας μερικές είστε τελικά να καταλήξουμε στη διάγνωση, δηλαδή την εύρεση της νόσου που θα θεωρήσουμε υπεύθυνη για τα εν λόγω συμπτώματα.

Ένζυμα: Ειδικές πρωτεΐνες ή πρωτεϊνικής βάσης πολύπλοκες οργανικές ενώσεις, που επηρεάζουν την ταχύτητα των χημικών αντιδράσεων (συνήθως τις επιταχύνουν), δρουν δηλαδή ως καταλύτες στις χημικές αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα στον μεταβολισμό των οργανισμών (βιοκαταλύτες).

Επιδημία: Οι εξάρσεις ασθενειών που εμφανίζονται σε έναν ανθρώπινο πληθυσμό και δεδομένη χρονική περίοδο, σε βαθμό μεγαλύτερο του αναμενόμενου.

Επιδημιολογική Καμπύλη: Γραφική απεικόνιση της συχνότητας εμφάνισης των κρουσμάτων μιας επιδημίας στο χρόνο.

Ιαιμία: Ύπαρξη ενός συγκεκριμένου ιού στο αίμα του ασθενούς.

Κυτταροκίνες: Οι κυτταροκίνες είναι πρωτεϊνικής φύσης διαλυτές μεσολαβητικές ουσίες χαμηλού μοριακού βάρους, μέσω των οποίων τα κύτταρα “επικοινωνούν” μεταξύ τους. Παράγονται ως απάντηση ποικίλλων ερεθισμάτων όπως μικρόβια ή άλλα αντιγονικά ερεθίσματα, κατά τη διάρκεια της ανοσιακής απάντησης κυρίως από κύτταρα της φυσικής ανοσίας. Δρώντας άμεσα ή έμμεσα κατευθύνουν και ρυθμίζουν την ομοιόσταση του οργανισμού, καθώς και την πορεία και έκβαση της ανοσιακής απάντησης και της φλεγμονής.

Κυψελίδες: Μικροί σάκοι, που βρίσκονται στο πνευμονικό παρέγχυμα και στους οποίους καταλήγουν τα βρογχίδια. Ο αριθμός των κυψελίδων φτάνει τα 300 εκατομμύρια και αυτές συμμετέχουν στην ανταλλαγή των αερίων. Πιο συγκεκριμένα,το οξυγόνο του ατμοσφαιρικού αέρα που έφθασε με την εισπνοή στις κυψελίδες πρέπει να μεταφερθεί με το αίμα σε όλα τα κύτταρα του σώματος μας για το μεταβολισμό. Το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται κατά το μεταβολισμό πρέπει να μεταφερθεί με το αίμα στις κυψελίδες για να αποβληθεί.

Μετατρεπτικό ένζυμο της αγγειοτενσίνης 2: Eίναι ένα ένζυμο το οποίο συμμετέχει στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης του οργανισμού, ρυθμίζοντας την ποσότητα των υγρών μέσα στο σώμα. Επιπλέον, είναι διαμεμβρανική πρωτείνη, δηλαδή εκτείνεται κατά μήκος όλης της επιφάνειας της κυτταρικής μεμβράνης και επιτρέπει έτσι την είσοδο του ιού μέσα στα κύτταρα. 

Μετριασμός Διασποράς: Η προσπάθεια για μείωση της κορύφωσης του αριθμού των κρουσμάτων μίας μεταδοτικής ασθένειας, επιπέδωση δηλαδή της καμπύλης, ώστε τα συστήματα υγείας να διαχειριστούν αποτελεσματικότερα την επιδημία και να μην καταρρεύσουν. 

Ξενιστής: Ένας οργανισμός, μέσα στο σώμα του οποίου ζει ένας άλλος οργανισμός. 

Πανδημία: Μία επιδημία λοιμωδών ασθενειών που εξαπλώνεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε πολλές διαφορετικές χώρες και ηπείρους παγκοσμίως και απειλεί το σύνολο του πληθυσμού.

Περίοδος επώασης: (βλ. Χρόνος επώασης)

Ρυθμος ανάπτυξης επιδημίας ή Αριθμός αναπαραγωγής = Ro: Πρόκειται για εναν αριθμό που δηλώνει το ρυθμό μετάδοσης μιας ασθένειας. Εκφραζει  των αριθμό των ατόμων στους οποίους μεταδίδει ενας φορέας τη νόσο, εφόσον έρθουν σε επαφή. Αριθμος R0=1 σημαινει οτι καθε ένας φορέας (η κρούσμα) μεταδίδει τη νόσο σε ένα άτομο. Ro=2. Κάθε ασθενής μεταδίδει τη νόσο σε 2 επαφές του. Γίνεται σαφές ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός Ro, τόσο πιο γρήγορα εξαπλώνεται η νόσος. 

Στενή επαφή: (Ορισμός από ΕΟΔΥ) Ως «στενή επαφή» ορίζεται:

1.Άτομο με διαμονή στην ίδια οικία με ασθενή με COVID-19

2.Άτομο με άμεση σωματική επαφή με ασθενή με COVID-19 (π.χ. χειραψία)

3.Άτομο με απροφύλακτη επαφή με μολυσματικές εκκρίσεις ασθενή με COVID-19

4.Άτομο με επαφή πρόσωπο με πρόσωπο με ασθενή με COVID-19 σε απόσταση <2 μέτρα και για >15 λεπτά

5.Παραμονή σε κλειστό χώρο (π.χ. αίθουσα διδασκαλίας ή συσκέψεων, χώρο αναμονής νοσοκομείου, κλπ.) σε απόσταση <2 μέτρα και για >15 λεπτά

6.Επαγγελματίας υγείας ή άλλο άτομο που παρείχε φροντίδα υγείας ή εργαζόμενος που χειρίστηκε κλινικό δείγμα ασθενή με COVID-19 χωρίς τη λήψη ή επί αστοχίας των ενδεδειγμένων μέτρων ατομικής προστασίας

7.Συνταξιδιώτης στο ίδιο αεροσκάφος, ο οποίος καθόταν εντός απόστασης δύο σειρών θέσεων (προ κάθε κατεύθυνση) από τον ασθενή με COVID-19, άτομα που ταξίδευαν μαζί ή φρόντισαν τον ασθενή, και μέλη του πληρώματος που εξυπηρέτησαν το συγκεκριμένο τμήμα του αεροσκάφους όπου καθόταν ο ασθενής (επί ύπαρξης σοβαρών συμπτωμάτων ή μετακινήσεων του ασθενούς εντός του αεροσκάφους, που ενδέχεται να συνεπάγονται περισσότερο εκτεταμένη έκθεση, οι επιβάτες που κάθονταν στο ίδιο τμήμα του αεροσκάφους ή ακόμη και όλοι οι επιβάτες της πτήσης μπορεί να θεωρηθούν στενές επαφές).

Σύνδρομο Οξείας Αναπνευστικής Δυσχέρειας – ARDS: Μία απειλητική για τη ζωή κατάσταση, που συμβαίνει μετά από συσσώρευση υγρού στις ελαστικές κυψελίδες του πνεύμονα, το οποίο εμποδίζει την αποτελεσματική ανταλλαγή αερίων, με αποτέλεσμα λιγότερο οξυγόνο να φτάνει τελικά στην κυκλοφορία του αίματος και στα διάφορα όργανα.

Συνοσηρότητα: Η συνύπαρξη στον ίδιο ασθενή δύο νόσων ή δύο παθολογικών καταστάσεων, που έχουν ή όχι σχέση μεταξύ τους.

Χρόνος επώασης (ή Περίοδος επώασης):  Ο χρόνος ο οποίος μεσολαβεί από την έκθεση του ατόμου σε ένα παθογόνο μικροοργανισμό, μέχρι την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων από την έκθεση αυτή.

Case fatality rate: Tο ποσοστό των θανάτων από μια συγκεκριμένη ασθένεια, σε σύγκριση με το συνολικό αριθμό των ατόμων που διαγνώστηκαν με τη νόσο για ορισμένο χρονικό διάστημα. Εκφράζεται σε ποσοστό %. (= Θνητότητα)

Cleavage sites: Οι θέσεις διάσπασης (cleavage sites) είναι τμήματα των πρωτεϊνών του ιού (ακολουθίες πεπτιδίων) που αποτελούνται από αμινοξέα τα οποία ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Στα σημεία αυτά, ένζυμα τα οποία καταστρέφουν πρωτεϊνες (πρωτεάσες) κόβουν ή σχίζουν την πρωτείνη. Τα συγκεκριμένα σημεία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για παράδειγμα, προκειμένου να απενεργοποιηθεί μία πρωτεϊνη. 

Infection fatality rate (IFR): Το ποσοστό θνητότητας από τη μόλυνση εφαρμόζεται όταν ξεσπά μια ασθένεια και συνδέεται στενά με το Case Fatality Rate (CFR), αλλά έχει προσαρμοστεί για ασυμπτωματικές και μη διαγνωσμένες περιπτώσεις. Το IFR θα είναι πάντοτε χαμηλότερο από το CFR.

In vitro: Tεχνική της πραγματοποίησης ενός δεδομένου πειράματος σε δοκιμαστικό σωλήνα ή γενικότερα για πειράματα που πραγματοποιούνται σε αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες έξω από τους ζωντανούς οργανισμούς (= «σε δοκιμαστικό σωλήνα»).

In vivo: Πειράματα που πραγματοποιούνται σε ιστούς εντός ζώντος οργανισμού.

Mortality rate: ‘Ενα μέτρο του αριθμού των θανάτων (γενικά ή λόγω συγκεκριμένης αιτίας) σε ένα συγκεκριμένο πληθυσμό, σε συγκεκριμένο μέγεθος αυτού του πληθυσμού, ανά μονάδα χρόνου. Το ποσοστό θνησιμότητας εκφράζεται συνήθως σε αριθμό θανάτων ανά 1.000 άτομα ετησίως.

Pre-symptomatic transmission (προσυμπτωματική μετάδοση): Η δυνατότητα μετάδοσης του ιού από έναν φορέα σε άλλους ανθρώπους, πριν την εμφάνιση συμπτωμάτων.

Suppression Strategy: = (ελληνικος ορος) =Στρατηγική Ελέγχου της διασποράς. Η εφαρμογή μιας σειράς μέτρων που στοχεύουν στον περιορισμό της πανδημίας, δηλαδή στη μείωση (μέχρι εξάλειψης) του ρυθμού μετάδοσης της νόσου. (Ro<1 ) *

Virion: Το σωματίδιο του ιού, όταν αυτό βρίσκεται εκτός των κυττάρων του ξενιστή. Είναι η μολυσματική μορφή του ιού και αποτελείται από το καψίδιο, ένα σκληρό κέλυφος που περιβάλλει το γενετικό υλικό του ιού.

Σύγκριση με τις Εποχικές Αλλεργίες

Στις εποχικές αλλεργίες, σε αντίθεση με την Covid-19, το φτέρνισμα είναι ιδιαίτερα συχνό. Επίσης, συμπτώματα όπως ρινική καταρροή και φαγούρα στο λαιμό, που είναι είτε σπάνια είτε δεν εμφανίζονται καθόλου σε λοίμωξη από τον SARS-CoV-2, παρατηρούνται στο πλαίσιο αυτών των αλλεργιών. Ακόμη, στις αλλεργίες τα μάτια γίνονται κόκκινα, υγρά και με φαγούρα, συμπτώματα που δεν είναι εμφανή στην νόσο Covid-19. Τέλος, o πόνος στο στήθος, η αναπνευστική δυσκολία, ο πυρετός και ο ξηρός βήχας που εκδηλώνονται στους ασθενείς με SARS-CoV-2, δεν είναι χαρακτηριστικά των εποχικών.

Αναμφισβήτητα, τόσο οι παραπάνω διαφορές στα συμπτώματα όσο και ένα ιστορικό παλαιότερων αλλεργιών συμβάλλουν σημαντικά στην ανωτέρω διαφοροδιάγνωση.

Ποιοι κινδυνεύουν; Πως μεταδίδεται ο ιός;

Ποιοι κινδυνεύουν από τον ιό;

Ο ιός επηρεάζει τους ασθενείς σε διαφορετικό βαθμό και η νόσος κυμαίνεται από ασυμπτωματική έως και αρκετά σοβαρή ώστε να οδηγήσει στον θάνατο. Οι περισσότεροι ασθενείς που μολύνονται εμφανίζουν ήπια (8 στους 10 ασθενείς) προς μέσης βαρύτητας λοίμωξη του αναπνευστικού και θα αναρρώσουν χωρίς να χρειαστούν ειδική φροντίδα. Αν και ο ιός μπορεί να μολύνει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, φύλου και φυλής, μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρής λοίμωξης εμφανίζουν όσοι είναι άνω των 60 ετών και όσοι έχουν σοβαρές συννοσηρότητες όπως: Καρδιαγγειακή Νόσος, Σακχαρώδης Διαβήτης, Υπέρταση, Χρόνιες νόσοι του Αναπνευστικού και Καρκίνος.

Πως μεταδίδεται ο ιός;

Η μετάδοση του ιού γίνεται κυρίως μέσω σταγονιδίων τα οποία απελευθερώνουν οι ασθενείς με τον βήχα, το φτέρνισμα και, λιγότερο με την ομιλία. Επίσης μπορεί να μεταδοθεί αν κάποιος έρθει σε επαφή με μολυσμένες επιφάνειες και μετά ακουμπήσει το στόμα, την μύτη ή τα μάτια του. Να τονίσουμε εδώ ότι σε αντίθεση με τα βακτήρια, οι ιοί δεν πολλαπλασιάζονται όταν παραμένουν σε επιφάνειες. Μέχρι στιγμής δεν έχει καταγραφεί μετάδοση μέσω του αέρα. Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine ανέφερε πως ο ιός μπορεί να παραμείνει στον αέρα για περίπου 3 ώρες όμως η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την έρευνα δεν αντιπροσωπεύει τις καθημερινές συνθήκες και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός.

Πως δρα ο ιός;

Η παθογένεια του SARS-CoV-2, δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο προκαλεί την νόσο, ακόμη δεν είναι πλήρως κατανοητή, όμως έχουν γίνει σημαντικά βήματα. Γνωρίζουμε πως ο ιός μολύνει κύτταρα χρησιμοποιώντας το ένζυμο “Μετατρεπτικό Ένζυμο της Αγγειοτενσίνης 2” (ΜΕΑ2 ή ACE2 στα Αγγλικά). Το ένζυμο αυτό εντοπίζεται στους πνεύμονες, στην καρδιά, στο στόμα, στην γλώσσα, στο έντερο, στους νεφρούς και πιθανόν στα χολαγγεία.

Με την είσοδο του ιού στα κύτταρα που έχουν το ένζυμο, αυτά σταματούν τις φυσιολογικές λειτουργίες τους. Για τα κύτταρα του πνεύμονα αυτό σημαίνει πως σταματούν να απομακρύνουν την βλέννη, η οποία παράγεται καθημερινά σε όλους, με αποτέλεσμα αυτή να συσσωρεύεται στις κυψελίδες, μαζί με άλλα σωματίδια.

Το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιείται και ξεκινάει η διαδικασία της φλεγμονής, σε μια προσπάθεια του οργανισμού να αμυνθεί στον ιό. Μαζεύονται κύτταρα του ανοσοποιητικού τα οποία ενισχύουν ακόμη περισσότερο την φλεγμονή, παράγοντας πολλές κυτταροκίνες. Εάν με αυτή την πρώτη αντίδραση του οργανισμού μας δεν καταπολεμηθεί ο ιός, η φλεγμονή θα γίνει επικίνδυνη και για το σώμα μας και θα καταλήξει σε Πνευμονία.

Οι κυτταροκίνες που απελευθερώνονται μπορούν να απομακρυνθούν από τον πνεύμονα και να φτάσουν σε όλο μας το σώμα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ιαιμία που ακολουθεί την φλεγμονή του πνεύμονα, μπορεί να οδηγήσει τελικά σε Πολυοργανική Ανεπάρκεια.